ต่อมาวันหนึ่งท่านทำงานหนักเกินตัวจึงล้มป่วยเป็นอัมพาต บิดาพยายามหาหมอมารักษาแต่ก็รักษาไม่ได้ แพทย์แผนปัจจุบันบอกว่าหมดหวังในการรักษา ท่านได้แต่นอนอธิษฐานอยู่ในใจว่า "ถ้ามีผู้ใดมารักษาให้หายจากอัมพาตได้ จะอุทิศตนเพื่อพระพุทธศาสนาทั้งสิ้น" ไม่นานก็ปรากฏว่ามีชีปะขาวตนหนึ่งมาถามบิดาของท่านว่า "จะรักษาลูกให้เอาไหม" บิดาก็บอกว่า "เอา" ชีปะขาวก็เดินมาหาท่านซึ่งนอนอยู่ พร้อมทั้งกระซิบถามว่าอธิษฐานดังนั้นจริงไหม ท่านก็ตอบว่าจริง จึงให้พูดให้ได้ยินดัง ๆ หน่อย ท่านก็พูดให้ฟัง ชีปะขาวก็เอาไพรมาเคี้ยว ๆ แล้วก็พ่นใส่ตัวของท่านแล้วก็จากไป เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นปรากฏว่าท่านรู้สึกว่าจะกระดิกตัวได้ ทดลองลุกขึ้นเดินก็ทำได้เป็นที่อัศจรรย์ใจ 7 โมงเช้าปรากฏว่าชีปะขาวมายืนหลับตาบิณฑบาตอยู่ที่ประตูบ้าน ท่านจึงนำอาหารจะไปใส่บาตร ชีปะขาวกลับขอให้ท่านพูดถึงคำอธิษฐานของท่านให้ฟัง เมื่อพูดแล้วจึงยอมรับบาตร แล้วบอกให้ท่านไปหาที่ใต้ต้นมะขาม วัดสว่างอารมณ์ เมื่อไปถึงชีปะขาวก็ให้พูดคำอธิษฐานให้ฟังอีก แล้วก็พาเดินไปหลังวัด คว้าเอามีดอันหนึ่งออกไปตัดหางควายมาชูให้ดู แล้วก็ต่อหางคืนไปใหม่ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมกับถามว่า "ลุงเก่งไหม" ท่านก็ตอบว่า "เก่ง" ลุงจะสอนคาถาให้ แต่ต้องท่องทุกวันเป็นเวลา 10 ปีจึงใช้ได้ ท่านก็ได้เรียนคาถานั้น แล้วก็บอกว่าพรุ่งนี้ให้เตรียมใส่บาตร วันรุ่งขึ้นปรากฏว่าไม่พบตาชีปะขาวแล้ว ตั้งแต่นั้นมาท่านก็ไม่เคยพบกับตาชีปะขาวอีกเลย

ไทม์ไลน์สำคัญ

สมเด็จพระญาณวชิโรดม (หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร) เกิดเมื่อวันที่ ๗ มกราคม พ.ศ. ๒๔๖๓

ในครอบครัวของนายสถานีรถไฟปากเพียว (สถานีสระบุรีในปัจจุบัน) ท่านเป็นบุตรคนที่ ๕ ในจำนวนพี่น้อง ๗ คน ของท่านขุนเพ็ญภาษชนารมณ์ และนางมั่น บุญฑีย์กุล

เมื่ออายุได้ ๑๓ ปี วันหนึ่ง น.ส.ขลิบ เพื่อนหญิงคนสนิทของ ด.ช.วิริยังค์ ในขณะนั้นได้ชวนกันไปต่อมนต์

ณ วัดป่าสว่างอารมณ์ ต.ลาดบัวขาว อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา จึงได้พบกับพระอาจารย์กงมา จิรปุญฺโญ เจ้าอาวาส และระหว่างรอเพื่อนๆอยู่ ด.ช.วิริยังค์ ก็ได้นั่งนิ่งๆและรำพึงในใจว่า “เราจะไม่มาอีกแล้วๆๆๆ” จนจิตสงบนิ่งและเกิดเหตุอัศจรรย์ขึ้นปรากฎร่างหนึ่งเดินออกจากร่างเดิม ครั้งนั้นเป็นการทำสมาธิครั้งแรกและเป็นการเปลี่ยนชีวิต ด.ช.วิริยังค์

วันหนึ่ง ด.ช.วิริยังค์ ทำงานหนักเกิน­ตัวจึงได้ล้มป่วยจนเป็นอัม­พาต แพทย์บอกว่าหมดหวังในการรักษา

ด.ช.วิริยังค์ได้แต่นอนอธิษฐานอยู่­ในใจว่า “ถ้ามีผู้ใดมารักษาให้หายได้ จะอุทิศตนเพื่อพระพุทธศาสนาทั้งสิ้น” ไม่นานนักก็มีชีปะขาวหนวดรุงรังท่าน­หนึ่ง มาถามบิดาว่า “จะรักษาลูกให้เอาไหม­” บิดาตกลง ชีปะขาวก็เดินมาหา ด.ช.วิริยังค์ซึ่งนอนอยู่ และกระซิบถามว่­า “อธิษฐานดังนั้นจริงไ­หม” ด.ช.วิริยังค์ตอบว่า “จริง” ชีปะขาวท่านนั้นบอกให้พูดดังๆ จากนั้นชีปะขาวก็เอาไพรมาเคี้ยวๆ แล้วก็พ่นใส่ตัวของท่­านจนเหลืองไปหมด แล้วก็จากไป จากนั้นไม่กี่วันอาการก็ดีขึ้นจนหายในที่สุด

ในขณะที่บวชเป็นพระหลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร มีความมุ่งมั่นตั้งใจในการปฏิบัติสมาธิและมีความปรารถนาได้เรียนสมาธิกับหลวงปู่มั่น

จนในที่สุดก็สมความปรารถนา ณ วัดบ้านโค ต.ตองโขบ อ.เมือง จ.สกลนคร อันเป็นสถานที่มงคลที่ท่าน ได้พบกับ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต มีโอกาสอยู่ศึกษาพระธรรมวินัย ข้อวัตร และการปฏิบัติสมาธิกรรมฐาน ในขณะเดียวกันก็ได้รับหน้าที่อันสุดประเสริฐ คือ “การเป็นพระอุปัฏฐากรับใช้ใกล้ชิดหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต อยู่เป็นเวลาทั้งสิ้น ๔ ปี” ในช่วงเวลานั้นได้มีการจดบันทึกคำสอนของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต และเป็นที่รู้จักกันในปัจจุบันอยในชื่อหนังสือ “มุตโตทัย”

หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร ยังได้รับโอกาสครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตของท่านเอง นั้นคือ การได้ออกเดินธุดงค์ กับหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต สองต่อสอง

โดยมีจุดหมายปลายทางที่วัดเลียบ (วัดบูรพาราม) จังหวัดอุบลราชธานี อันจะเป็นสถานที่ถวายพระราชทานเพลิงศพ หลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโล พระมหาเถระผู้เป็นพระอาจารย์ของ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต นั้นเอง

ในช่วงปี พ.ศ.๒๕๒๙ – พ.ศ. ๒๕๓๔ หลวงพ่อได้พัก ณ วิทยาลัยสงฆ์น้ำตกแม่กลาง (วัดเทพเจติยาจารย์ ในปัจจุบัน) อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร ยังได้รับโอกาสครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตของท่านเอง นั้นคือ การได้ออกเดินธุดงค์ กับหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต สองต่อสอง

ทำให้ได้มีเวลาทบทวนหลักการต่าง ๆ ที่ได้เคยไตร่ถามอัตถปัญหาสมาธิ พร้อมทั้งคำแนะนำจากหลวงปู่มั่น ภูริทตฺตเถระ จึงได้เกิดตำราสมาธิขึ้นมา เรียกชื่อว่า “หลักสูตรครูสมาธิ” จำนวน ๓ เล่ม โดยรวมหลักการปฏิบัติอันเป็นทฤษฎี นับตั้งแต่ขั้นพื้นฐาน ขั้นกลาง และขั้นสูง ตามลำดับ